Het volkslied van de Faeröer
| Het volkslied van de Faeröer - Tjóðarsangur hjá Føroyum. Het volkslied van de Faeröer heet Tú Alfagra Land Mítt (Jij, Mijn Wonderschone Land). Het werd in 1906 geschreven door schoolhoofd Símun av Skarði en de melodie werd in 1907 gecomponeerd door violist Petur Alberg. |
| Tú, alfagra land mítt | Jij, mijn prachtige land |
| Tú, alfagra land mítt, mín dýrasta ogn, á vetri so randhvítt, á sumri við logn, tú tekur meg at tær so tætt í tín favn, tit oyggjar so mætar, Gud signi tað navn, sum menn tykkum góvu, tá teir tykkum sóu, Ja, Gud signi Føroyar, mítt land. |
Jij, mijn prachtige land, mijn dierbaarste goed! in de winter wit omrand, in de zomer kalm, jij pakt mij stevig vast in een omhelzing Jouw eilanden zo dierbaar, God zegene de naam die de mensen daaraan gaven toen ze jullie zagen. Ja, God zegene de Faeröer, mijn land! |
| Hin roðin, sum skínur á sumri í líð, hin ódnin, sum týnir mangt lív vetrartíð, og myrkrið, sum fjalir mær bjartasta mál, og ljósið, sum spælir mær sigur í sál: Alt streingir, ið tóna sum vága og vóna, at eg verji Føroyar, mítt land. |
Het rode licht dat schijnt, in de zomer op de helingen de storm die verwoest vele levens in de wintertijd, en de duisternis die het helderste doel voor mij verbergt, en het licht dat voert mijn ziel naar de overwinning, alle snaren die klinken, die durven en hopen dat ik de Faeröer Eilanden verdedig, mijn land! |
| Eg nígi tí niður í bøn til tín, Guð: Hin heilagi friður mær falli í lut! Lat sál mía tváa sær í tíni dýrd! So torir hon vága - av Guði væl skírd - at bera tað merki, sum eyðkennir verkið, ið varðveitir Føroyar, mítt land! |
Daarom kniel ik neer in gebed voor u, God: Moge deheilige vrede over mij neerdalen! Laat mijn ziel uw heerlijkheid aanschouwen! Zo durft mijn ziel het aan - met vertrouwen in God - om het teken te dragen van onderscheidende werken die de Faeröereilanden behouden, mijn land! |
"Einki er so ilt, tað er ikki gott fyri okkurt.
Niets is zo slecht, of het is wel ergens goed voor.
"